Bir İran filmi ve tabii ki insanın vicdanına seslenmeden bırakmıyor.Babasına küsen bir çocuğun sırf ona kızdı diye konuşmaması sonucu gelişen olaylar var filmde.Babası o konuşmuyor diye onunla ilgilenmiyor sanıyor ve onu cezalandırıyor aklınca çocuk.Halbuki bakınca işlerine kendini kaptırmış ve hep daha iyisini isteyen bir adam.Bu yüzden büyük oğluna da baskı yapmakta ama kimse farkında değil.Sadece konuşmayan çocuk onu cezalandırmayı seçmiş ve annesi ile bağ kurmuş.Annesi iyi gösterilmeye çalışılmış ama bir başka dertte o ne yazık ki.Oğlunun konuşmaması üzerine defalarca doktora götürmek isteyen babayı engelliyor.Ona karşı kötü söz söyleyen insanlara zarar veren oğlunu hep mazur görmeye çalışıyor.Psikologa gitmeyi kesinlikle kabul etmiyor.Çocuk da bunların arasında kendince intikam alıyor işte.Çocuk babasını sadece abisinin babası olarak görüyor ve bu yüzden ona kızgın.Ben şahsen bazı durumlarda babayı da haklı buldum.Ailesinde engelli olmayan bilmez yaşanılan bu tür durumları.Çocuğun bir engeli de yoktu hoş , sırf onlara kızgınlığından yapıyordu her şeyi.İzlenilebilir bir film ama çok da derinlere dokunmuyor.
Konusu ;
6 yaşındaki Şahap okul çağı gelmesine rağmen hala konuşamamaktadır.Ailesi bu durumda ne yapacağını bilemez.Okullar da onu kabul etmediği için üzülmektedirler.Özel bir okula götürmesini söylerler ama aile çocuklarının hasta olma ihtimalini kabul etmez.Şahap ise bu durumu yüzünden ona laf eden yada karışan olursa mutlaka bir karşılık verir.İnsanlara zarar vermesi babasını rahatsız eder ve onu doktora götürmek ister.Ama anne durumu kabullenemez ve sürekli karşı çıkar.Konuşmaması sürekli başına dert olan Şahap,sırf ailesine küstü diye konuşmamakta diretmeye devam eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder