Aram Gülyüz'ün 140.filmi olma özelliğini taşıyormuş bu film.Ayrıca yeni dönem Hababam sınıfının senaristi Kemal Kenan Ergen'in kaleminden çıkmış.Ceyhun Yılmaz'ın da sürekli olarak Twitter da reklamını yapmasından sonra filmin yapımcılarından olduğunu öğrendim.Neyse gelelim filme…
Tolga isimli gencimiz ; sorumsuz,zengin ve şımarık bir karakterdir.Babasının ölümüyle onca malın mülkün içinden kendisine sadece bir Anadol kalmasına çok bozulur.Bir gün yolda giderken klasik bir sahne yaşanır ve araç denize uçar.Sonra kendini 1973 yılında buluverir..Başlarda inanamaz ama zamanla tabii ki alışır ve hatta bir klasik daha yaşanır ve aşık olur.Hiç tanımadığı bir ailenin yanında zoraki de olsa kalmaya başlar arabası tamir edilene kadar.Bu arada solcular,ülkücüler,hippiler,Zeki Müren falan derken zamanın tüm görülmesi gerekenlerini de görür.Tabii anne , babasını falan da.Çok fazla klasik sahne vardı ama arada güldürmedi de değil.Özellikle Gezi Olayları zamanı yazılan duvar yazılarını 73 yılında görmek , Zeki Müren tekerleme sahnesi , günümüz şarkılarını ben yaptım deyip de kız tavlamaya çalışması falan komikti Fazla da ayrıntıya girmeyeyim ama özellikle bir sahne bombaydı.Nasıl bir tesadüftür ki ‘babacım’ sahnesi süper denk gelmiş film de.Çok ağır ilerliyordu film ve bence ellerinde zamanda yolculuk gibi güzel bir malzeme varken keşke biraz daha uğraşsalarmış senaryo ile süper olurmuş.
Gürgen Öz'e bu tarz şımarık karakterler yakışıyor ama artık bu son olsun mümkünse.Resmen adamın üstüne yapıştı bu tipte adamları oynamak.Bildiğin sanki sadece adını değiştirip alıp başka filme sokmuşlar karakteri.Yapımcılar başka filmle gelmezse adamcağız ne yapsın tabii.Seda Bakan da hala durağan ve boş bakışlı bir kız ne yazık ki.Bu filmde de pek değişen yok bu kızda ne yazık ki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder