Film başladığında Frances Mcdormand’ın oyunculuğu ile büyüleniyorsunuz. Bir annenin adalet arayışı için bulduğu yol gayet yaratıcı geliyor. O sert bakışlı kadının suratındaki ifadesinin ne olursa olsun değişmemesi insanı büyülüyor. Ama büyünün etkisi kısa sürüyor maalesef. Hikaye bir anda klişe sahnelere teslim ediyor kendini. Nasıl böyle harika başlayıp vasat bir hal alıyor inanamıyor insan. O kimin ne diyeceğini aldırmadan bildiğini okuyan cesur kadın bir anda yumuşayı veriyor. Kadının kızı için intikam alma hırsı zaten yeterli bir gerekçeyken, bir anda işin içine aile içi şiddet de giriyor. Sonra hesap sorduğu polisin kanser olduğunu da ekleyip hikayeye bir artı dramtiklik daha ekliyor. Duruyor mu hayır durmuyor ve sürekli olarak başka bir karakter ve onun dramatik hikayesi de eklenince iyice çorba oluyor. Hayır zaten elinde iyi bir hikaye var bunları ekleyerek neden suyunu çıkartıyorsun. Sırf Mildred karakterini tanımak için izlenilebilir ama 7 dalda oscar’a aday olmasına anlam veremedim.
Konusu;
Missouri de yaşayan Mildred’ın kızı 7 ay önce tecavüze uğramış ve yakılarak öldürülmüştür. Aradan geçen süre sonucunda polisin artık suçluyu aramayı bıraktığını karar verir. Kızının öldürüldüğü yerde 3 tane reklam panosu kiralar. Panolara kasaba şerifini eleştirecek yazılar yazar. Bu durumdan polis memuru Dixon’ın da zoruna gider. Herkesi karşısına almayı göze alır ama yine de panolardaki reklamları kaldırtmaz. Kasaba şerifinin kanser hastası olması da ayrıca tepki görmesine sebep olur. Gördüğü baskılar ve şiddete rağmen vazgeçmeyen Mildred kızının katilini bulmak için elinden geleni yapar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder