Midsommar

 90 yılda bir gerçekleşen Ritüelleri izlemek ve bu konuda tez yazmak isteyen bir grup arkadaş farklı olabilecek bu tatile çıkarlar. Aralarından biri kendi ailesinin de yaşadığı bir komün yaşam grubuna arkadaşlarına tanıtmak için onları davet eder. Dışarıdan gelen başka davetliler de vardır ve hepsi gayet misafirperver karşılanır.

Gruptakilerden biri de Dani isimli bir kızdır ve film onun hikayesiyle başlar. Dani ailesini kaybediyor, sevgilisini sürekli yanında istemesi ve destek beklemesi gayet normal. Ama çocuk başından beri ayrılmak istiyor ve zor anında kızı bırakamıyor vicdanı yüzünden. Sırf bu yüzden istemese bile arkadaşlarıyla çıkacağı seyahat için kızı da çağırıyor. İlişkileri zaten sağlam bir temele sahip değil. İnsanlar ölürken verdiği şok olma tepkisi tamam ama sevgilisini bir ritüel için başka bir kadınla ilişkiye girerken görmek nasıl kusma etkisi yaratıyor anlamak zor. Ailesini kaybettikten sonra sevgilisine bu kadar anlam yüklemiş olması ki o kadar soğuk davranmasına rağmen ilginç.

Film için korku filmi diyorlar ama gerilim ve tedirgin edici demek daha doğru. 

Bazı sahneler var ki bakılamıyor valla. Sürekli uyuşturucu madde yada içeceklerin ve yiyeceklerin içlerine konulan kafa yapıcı şeyler kullanılmasından mı bilemedim ama güneş hiç batmıyor filmde. Hoş bu korku filmi için karanlığa ihtiyaç yok bakın demek. Muhteşem bir doğa, rengarenk çiçekler, herkes beyaz giyinmiş ne olabilir ki deyip güven duyan bir grup arkadaş. Yönetmen her şey olabilir bakın demeye etraftaki işaretler ve resimlerle vermeye başlıyor zaten. Sonra aşırı iyi insanların aslında nasıl da canavar olduklarını, yaptıkları o pagan ayinlerinin altında yatan inançlarının nasıl da kokuşmuş şeyler olduğu ortaya çıkıyor.

Romantik ilişkiler, arkadaşlıklar, aileler sorgulanıyor film boyunca. Psikolojik ağırlığı çok fazla olan Dani karakterinin tüm birikiminin öfke olarak patlaması kaçınılmaz tabii ki. Ben çok beğendim filmi kaçırılmaması gereken bir yapım benden söylemesi.